Córka Bolesława i Stefanii z d. Radziszewskiej. Kandydaturę i postulat odbyła w domu warszawskim, pracując w tkalni i kuchni. W 1952 rozpoczęła nowicjat w Pniewach i po złożeniu ślubów zakonnych wyjechała w I 1954 do Sieradza. Pozostała tam do 1966. Pracowała w pralni i w gospodarstwie. Zwracała uwagę dużą inteligencją, którą wykazała m.in. po wypadku, jakiemu uległa, jadąc wozem pełnym nawozu na pole przy szosie Złoczewskiej. Niedaleko pola najechał na nią z całym impetem motocykl wojskowy z przyczepą, którym jechali pijani żołnierze. Koń został zabity na miejscu, a ona spadła z wozu, dotkliwie potłuczona. W czasie rozprawy sądowej tak mądrze odpowiadała, że sądowi nie udało się złożyć na nią winy, choć widać było taką intencję. Bardzo cierpiała na bóle głowy, ale nie skarżyła się. W 1966-1970 pracowała w opłatkarni w Lipnicy Murowanej, a po pobycie w szpitalu w Częstochowie i ciężkiej operacji przyjechała w VIII 1971 do Chylic. Mimo choroby odznaczała się pracowitością i chętnie spieszyła siostrom z pomocą. Zwykle poważna, mówiła, że kiedyś chciała służyć w wojsku, ale Bóg zawołał i plany się zmieniły. W ostatnich miesiącach życia bardzo cierpiała, odmawiała jednak przyjmowania środków uśmierzających ból. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Piasecznie.