Córka Antoniego i Stanisławy z d. Ślaskiej. Dzieciństwo i pierwsze lata szkolne spędziła w Rosji, w Rybińsku, dokąd jej ojciec - kapelmistrz orkiestry wojskowej - został służbowo przeniesiony. Nauki początkowe pobierała prywatnie, a po zdaniu egzaminu do II kl. uczęszczała do Państw. Gimnazjum Rosyjskiego. Po wybuchu rewolucji październikowej w Rosji wróciła w 1918 wraz z rodzicami do Suwałk. Tu uczęszczała do gimnazjum, które ukończyła w 1925 uzyskaniem świadectwa dojrzałości. Następnie wyjechała do Łodzi, by objąć posadę katechetki w szkole powszechnej. Zamieszkała w internacie Zgromadzenia przy ul. Czerwonej. W ciągu roku uczęszczała na kurs katechetyczny, a latem pojechała na rekolekcje do Pniew i tam w 1926 została przyjęta do Zgromadzenia. Po wakacjach wróciła do pracy katechetycznej w Łodzi, a jednocześnie, na życzenie przełożonych, zapisała się na roczny kurs nauczycielski, który ukończyła w 1927. W tym samym roku została przyjęta do nowicjatu, który odbyła w Łodzi, gdyż Matka Założycielka uzyskała na to pozwolenie Stolicy Apostolskiej. Po złożeniu ślubów zakonnych pracowała w dalszym ciągu jako katechetka w szkole, a jednocześnie była asystentką domu przy ul. Czerwonej w Łodzi. Prowadziła też z wielką gorliwością Krucjatę Eucharystyczną i brała udział w urządzaniu imprez religijnych dla dzieci i młodzieży. Wszystko wykonywała cicho i sprawnie. W 1935 objęła kierownictwo placówki wychowawczej "Juwenat" pod Łodzią, przekształconej z prewentorium na Miejski Dom Małego Dziecka. We IX 1939 - z powodu wojny - znalazła się z częścią dzieci w Łodzi na Obywatelskiej; reszta dzieci została umieszczona na Czerwonej. M. Pia Leśniewska, ówczesna przełożona generalna, poleciła jej, by jako mistrzyni nowicjatu przygotowała do ślubów zakonnych grupę sióstr nowicjuszek, które przyjechały z Pniew. W VII 1940 musiała jednak wrócić do "Juwenatu", a nowicjat przekazała s. Teresie Cywińskiej. W VIII 1942 przedostała się do Milanówka. Tu przez dalsze lata wojny opiekowała się internatem dla dziewcząt i chłopców wraz z nauczaniem w zakresie szkoły podstawowej i średniej. 2 II 1945 otrzymała propozycję udania się jako pierwsza do Łodzi dla ratowania domu na Obywatelskiej. Po powrocie sióstr z Milanówka do Łodzi pełniła nadal w domu przy Obywatelskiej funkcję asystentki. W 1947 została mianowana prefektą domu w Ożarowie, a w 1956-1962 była kierowniczką domu w Sokolnikach Wlk. W 1962-1963 była w Łodzi przy ul. Rzgowskiej asystentką domu, a w 1963-1966 - kierowniczką domu w Monicach. Od 1966 aż do śmierci przebywała w Sieradzu. Opiekowała się biblioteką religijną domu, prowadziła kartotekę żywnościową w prowadzonym przez siostry Zakładzie Specjalnym dla dzieci upośledzonych, a także księgowość domu zakonnego. Jest autorką wspomnień: "Juwenat" w Arturówku k. Łodzi, 1929-1942. Cechami jej osobowości były: dokładność w pracy, systematyczność, zmysł organizacyjny, opanowanie i dyskrecja. Miała głębokie nabożeństwo do Serca Jezusowego i Najświętszego Sakramentu. Bardzo sobie ceniła modlitwę brewiarzową i różaniec. W 1985 została dotknięta paraliżem. W chorobie była cierpliwa, pogodna i wdzięczna za oddawane jej usługi. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.