Córka Franciszka i Władysławy z d. Trawińskiej. Wychowywała się w rodzinie o głębokich tradycjach chrześcijańskich jako ósma z 9 rodzeństwa. Szczera przyjaźń łączyła ją z młodszym bratem, kapłanem Towarzystwa Chrystusowego. Swoje powołanie potraktowała jako integralną część kapłańskiego powołania brata. Przez modlitwę i ofiarę chciała być zapleczem dla jego apostolskiego działania. Do Zgromadzenia wstąpiła w 25 roku życia. Pobyt 10-letni w Pniewach (1956-1966) to okres jej zasadniczej formacji wewnętrznej. W 1966 wyjechała do Łodzi, gdzie do 1974 pracowała w ogrodzie na Obywatelskiej. Następnie przez rok pracowała na Grabówce w Częstochowie, a od 1975 w Ozorkowie. Była mądrym, zacnym człowiekiem i wzorową zakonnicą. Była też dobrą, zamiłowaną ogrodniczką, pełną humoru, przyjazną w kontakcie z ludźmi. Niestety, proces nowotworowy, ukryty w organizmie, rozwinął się bardzo szybko. Nie poddawała się chorobie, do końca wierzyła w możliwość cudu. Sama gorąco modliła się o to i innych mobilizowała do modlitwy. Wiele cierpiała, a śmierć przyjęła w pełni świadomości i zgody, w 47 roku życia. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.