Córka Jana i Pelagii z d. Suchory. Pochodziła z wielodzietnej (8 dzieci) rodziny rzemieślniczej, była bliźniaczą siostrą s. Renaty, urszulanki SJK. Po ukończeniu szkoły powszechnej pomagała rodzicom w pracach domowych, a w 1931-1935 pracowała na plebanii w Konojadzie. W I 1935 przyjechała do Pniew na obłóczyny swej siostry i sama też zapragnęła pozostać w klasztorze. Pierwszy miesiąc życia zakonnego spędziła w Pniewach, a potem, jako kandydatka, pomagała w kuchni we Lwówku i w Lipnicy. Po odbyciu nowicjatu złożyła w Pniewach profesję zakonną, następnie przez 20 lat pełniła w Pniewach obowiązki zakrystianki. Pomagała również przy chorych. Jako zakrystianka budowała wszystkich swym skupieniem i czcią do Najśw. Sakramentu. W 1958 wyjechała do pracy w kościele parafialnym w St. Bogaczowicach, a także do opieki nad chorymi w tamtejszej parafii. Od V 1961 do IX 1988 była zakrystianką na Jasnej Górze. Cieszyła się swą pracą, gdyż bardzo kochała M. B. Częstochowską. Była pełna szacunku dla kapłanów, wyrozumiała i troskliwa wobec pielgrzymów, kochana i szanowana przez ludzi, którzy mieli jakikolwiek z nią kontakt. Wyjazd z Częstochowy do Pniew w 1988, kiedy siły jej zaczęły słabnąć, był dla niej niełatwym doświadczeniem. Przeżyła jednak tę zmianę z fiat w sercu, przygotowując się świadomie i pobożnie do śmierci. Dziękowała Panu Bogu za to, że spotkała w Pniewach swą siostrę bliźniaczkę, której mogła towarzyszyć w ostatnich chwilach jej życia. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.

* Podziękowanie przeora Jasnej Góry (o. Józefa Abramka ZP), "Szary Posłaniec" 1988 nr 52.