Córka Jerzego i Marii z d. Horbarczuk. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej obrządku unickiego. Po ukończeniu szkoły powszechnej wyjechała wiosną 1914 z grupą dziewcząt do pracy w Danii. Wybuch I wojny światowej uniemożliwił jej powrót do kraju. W Danii zetknęła się z Matką Założycielką i razem z koleżanką, późniejszą s. Małgorzatą Paszkudzką, zostały przyjęte do Zgromadzenia w 1918. Okres formacji spędziła w domu w Alborgu, pracując w kuchni. W X 1920 wyjechała z s. Antoniną Tyszkiewicz do Rzymu, gdzie do III 1921 pomagały w pracach Sodalicji św. Piotra Klawera, gdyż Matka Założycielka zamierzała otworzyć placówkę urszulańską w Wiecznym Mieście. Lata 1921-1922 spędziła w Pniewach, a 1922-1925 w Ozorkowie, pracując w gospodarstwie i ogrodzie. W 1925 rozpoczęła pracę w zakładzie opiekuńczo-wychowawczym przy ul. Kopernika w Łodzi. Przebywała tam 15 lat. W 1940 przybyła do Warszawy i do powstania warszawskiego pracowała w Szarym Domu. Po upadku powstania powędrowała z siostrami do Milanówka i pozostała tam do końca życia. Była prawdziwie pokorną służebnicą Boga i bliźniego. Jej bezgraniczna dobroć i ofiarność dały się szczególnie poznać w czasie pracy wśród dzieci najbardziej zaniedbanych i opuszczonych. Przeszła przez życie cicha, rozmodlona, pracowita, uśmiechnięta - niemal niezauważona. Nawet śmierć zastała ją w kaplicy na samotnej modlitwie. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Milanówku.

* S. M. Barbara (Katarzyna) Hładyniuk, w: "Szary Posłaniec" 1995 nr 64.