Córka Stanisława i Katarzyny z d. Gromek. Pochodziła z rodziny robotniczej. Okres kandydatury i postulatu odbyła w Łodzi na Czerwonej. Po nowicjacie w Pniewach i po złożeniu ślubów zakonnych pracowała w zakładzie opiekuńczo-wychowawczym dla małych dzieci w Arturówku. W pierwszych dniach IX 1939 przeszła z grupą dzieci do domu przy ul. Czerwonej w Łodzi, a później ponownie wróciła do Arturówka i pracowała tam w 1940-1942. W 1942-1951, po przejściu przez zieloną granicę do Generalnej Guberni, przebywała w Milanówku, pełniąc funkcję zakrystianki. W 1951-1953 pracowała w szwalni łódzkiego domu przy ul. Rzgowskiej, a w 1953-1958 w Kielcach na Baranówku. W II 1958 przyjechała do Sieradza i pozostała tu do końca życia. Pracowała głównie w szwalni, ale dbała także o porządek w kaplicy zakonnej. Była osobą prawdziwie pobożną, zasługującą na zaufanie. Odznaczała się wielką pracowitością, a pracę wykonywała solidnie i starannie. Kochała swoją rodzinę, co przejawiało się przede wszystkim w trosce o jej duchowe dobro. Modlitwą i listami starała się kierować bliskich ku Bogu. Chorowała ciężko, ale stosunkowo krótko. Złośliwy nowotwór w ostatnim stadium został rozpoznany we IX 1968, w czasie jej pobytu w szpitalu sieradzkim. W chorobie była cierpliwa, wdzięczna za okazywaną pomoc, nieabsorbująca sobą, znosząc dolegliwości z poddaniem się woli Bożej do ostatniej chwili życia. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.