Córka Stanisława i Brygidy z d. Jędrzychowskiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej pomagała rodzicom w pracach domowych. Do Zgromadzenia w Pniewach została przyjęta w wieku 18 lat. Po odbyciu formacji zakonnej w domu pniewskim i po złożeniu profesji zakonnej wyjechała do Otorowa. Tam przez kilka lat pracowała w gospodarstwie. Gdy zaczęła tracić wzrok i miewać silne bóle głowy, lekarz sądził, że choroba ma tło gruźlicze, i leczył ją zastrzykami, po których zwykle bardzo cierpiała i była coraz słabsza. W 1941 okazało się, że przyczyną dolegliwości był nowotwór. Chorowała z budującą cierpliwością i poddaniem się woli Bożej, świadoma zbliżającej się śmierci. Tuż przed śmiercią miała chwilę ekstazy. Była tak piękna, że czuwające przy niej siostry pozostały pod głębokim wrażeniem tego przeżycia. Zmarła w wieku 28 lat. Pochowana została na cmentarzu zakonnym w Pniewach.