Córka Józefa i Agnieszki z d. Leśnej. Pochodziła z wielodzietnej (10 dzieci), głęboko religijnej rodziny rolniczej, z której 3 córki obrały życie zakonne (druga u zmartwychwstanek, trzecia u sióstr Rodziny Maryi). Wstąpiła do Zgromadzenia w Pniewach dzięki swej ciotce, pracującej w Goździchowie. Okres formacji początkowej spędziła w Pniewach. Po I ślubach zakonnych wyjechała do Warszawy i pracowała w pralni. Ponieważ zachorowała, została skierowana do pracy w Czarnym Borze, gdzie pozostała do 1931. Od IX 1931 do IX 1938 pracowała w internacie wileńskim na Skopówce. Stamtąd pojechała do Mołodowa na Polesiu, które po wybuchu II wojny musiała wraz z siostrami opuścić. Przyjechała do Warszawy i pozostała tam do powstania warszawskiego, zajmując się sprzątaniem domu. Po powstaniu, kiedy siostry we IX 1944 zostały zmuszone przez Niemców do opuszczenia Szarego Domu, znalazła się w Milanówku, gdzie spędziła 44 lata. Wykonywała różne zajęcia domowe, robiła zakupy, miała pod opieką ks. kapelana. W 1964 została dotknięta paraliżem i chorowała 2 lata. Gdy stan jej nieco się poprawił, włączyła się od razu w pracę domu: opiekowała się dzieckiem, sprzątała. Ale choroba coraz bardziej odbierała jej siły. Lubiła czytać i dużo czasu spędzała na lekturze i modlitwie. Cicho i pogodnie znosiła dolegliwości, zwłaszcza ostatnich dni życia, nie miała żadnych wymagań, mało mówiła o sobie. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Milanówku.