Córka Tomasza i Stanisławy z d. Zięciak. Urodziła się w rodzinie rzemieślniczej. Szkołę powszechną ukończyła w 1927 w Sieradzu, następnie uczyła się haftu. Mając 21 lat, została w Sieradzu przyjęta do Zgromadzenia. W domu sieradzkim odbyła okres kandydatury i postulatu, pracując w hafciarni. Po nowicjacie, odbytym w Pniewach i zakończonym złożeniem ślubów zakonnych, wyjechała z s. Urszulą Ledóchowską do Rzymu. Przybyła tam 16 X 1934. Przez rok pracowała w internacie dla studentek przy via Regina di Bulgaria w Rzymie, następnie na Primavalle (1935-1939), na Villinie (1939-1949), na Ricotti (1949-1953) i w Mompeo (1953-1961). Zlecano jej różne prace. Najdłużej była zakrystianką w kościele S. Leone Magno, który znajdował się na terenie posesji Villino w Rzymie przy via Boccea. Również w Mompeo była zakrystianką w kościele parafialnym i prowadziła kurs haftu dla miejscowych dziewcząt. Tam zachorowała na ostrą białaczkę. Wiadomość o nieuleczalnej chorobie przyjęła spokojnie. W skupieniu przygotowała się do sakramentu chorych. A kiedy po udzieleniu sakramentu chorych i odpustu zupełnego ksiądz powiedział: Teraz powinna siostra wracać do zdrowia, odpowiedziała: Teraz jestem gotowa do nieba. Zmarła następnego dnia. Jej nagłe odejście było zaskoczeniem dla sióstr. Wzruszające uroczystości pogrzebowe, w których wzięło udział 8 księży i wielu parafian, były aktem wdzięczności Bogu za łaski, których jej udzielał, i umacniały w przekonaniu, że proste życie szarej, codziennej pracy dla Boga skutecznie przygotowuje do dobrej śmierci. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na Campo Verano w Rzymie.