Córka Adama i Anieli z d. Bujczyk. Pochodziła z rodziny rolniczej. Do Zgromadzenia została przyjęta w Czarnym Borze, w wieku 31 lat. W Czarnym Borze spędziła okres kandydatury i postulatu. Nowicjat odbyła w Pniewach i tam złożyła śluby zakonne, po których została skierowana na Polesie, jednak z powodu choroby wyjechała wkrótce do Czarnego Boru, gdzie pozostała do 1946. Po opuszczeniu przez siostry terenów Wileńszczyzny przebywała w 1946-1949 w Ożarowie, a od 1949 do śmierci w 1972 - w domu sieradzkim. Była osobą zapatrzoną w Pana Boga i w Matkę Założycielkę. Miała usposobienie pogodne, łagodne i dobre, życzliwe podejście zarówno do ludzi, jak i do wykonywanej pracy w różnych działach. Obowiązki wykonywała z gorliwością i sumiennością. Pod koniec życia chorowała ciężko i nieuleczalnie na raka. Nie skarżyła się jednak i mimo dotkliwych cierpień do końca zachowała pogodę ducha. Pozostawiła po sobie miłą pamięć dobrej i gorliwej siostry. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.