Córka Józefa i Józefy z d. Klawińskiej. Pochodziła z wielodzietnej rodziny robotniczej - miała brata bliźniaka. W wieku 6 lat straciła ojca, a matkę, gdy miała lat 18. Po ukończeniu w 1925 szkoły powszechnej pomagała matce w prowadzeniu gospodarstwa, a później podjęła pracę zarobkową w Ostrowie Wlkp. Do Zgromadzenia została przyjęta w Pniewach, mając 27 lat. Z powodu wojny i okupacji niemieckiej nowicjat odbyła dopiero w 1945-1946 i złożyła profesję zakonną. W Pniewach pozostała do VI 1956, pracując w szwalni. Następnie pojechała do Łęczycy, gdzie również do V 1961 zajmowała się szyciem. Lata 1961-2001 spędziła w domu warszawskim przy ul. Wiślanej, świadcząc usługi w różnych działach pracy, takich jak trykotarnia, szwalnia, obsługa gości. Opiekowała się też małymi dziećmi oraz chorymi siostrami. Była pogodna, spokojna, miała duże poczucie humoru. Dolegliwości związane z postępującym artretyzmem znosiła dzielnie, była niewymagająca, prosta w kontakcie. Szybko umiała dostosować się do nowych warunków i sytuacji. W ostatnim miesiącu jej życia choroba nasiliła się i doprowadziła do jej hospitalizacji: najpierw w szpitalu na Solcu, skąd przewieziona została na oddział intensywnej opieki medycznej w szpitalu na Sobieskiego. Pobyty w szpitalu pozwoliły jej przygotować się na spotkanie z Chrystusem Miłosiernym. Śmierć nastąpiła z powodu wylewu krwi do mózgu. Spoczywa w grobowcu urszulańskim na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.