Córka Kaspra i Ludwiki z d. Jamieluch. Pochodziła z rodziny rolniczej. Uczęszczała do szkoły powszechnej w Męce, a następnie pomagała rodzicom w gospodarstwie. W wieku 28 lat wstąpiła w Sieradzu do Zgromadzenia. Okres kandydatury i postulatu odbyła w domu sieradzkim. W Pniewach 15 VIII 1938 rozpoczęła nowicjat, który zakończyła złożeniem ślubów zakonnych już w czasie II wojny światowej. Okres okupacji spędziła w Pniewach. Po wojnie przebywała w następujących domach Zgromadzenia: Brody Pozn. (1948-1950), Częstochowa - dom przy ul. 3 Maja (1950-1961 i 1962-1971), Kielce - dom na Baranówku (1961-1962), Sulejów (1971-1973), Zakopane (1973-1975), Ciechanowiec (1975). W ciągu 40 lat życia w Zgromadzeniu pracowała w kuchniach domów zakonnych lub prowadzonych przez Zgromadzenie dzieł apostolskich. Była cicha, pracowita, ofiarna, a przy tym szczerze pokorna, dostrzegająca potrzeby innych. Już w Zakopanem ujawniła się jej choroba krwi. Leczenie w Instytucie Hematologii w Warszawie nie zahamowało rozwoju choroby. W szpitalu wykazała dojrzałość, wyrobienie i opanowanie. Była cierpliwa, do końca pogodna, nieabsorbująca sobą. Lekarze nazywali ją wyjątkowo wdzięczną pacjentką i nie chcieli się zgodzić na zabranie jej do domu. Najbliższa rodzina odwiedziła ją 1 II 1976. Nikt nie przypuszczał, że to już ostatni dzień jej życia. Zmarła w rannych godzinach święta Ofiarowania Pańskiego, z którym w jakiś szczególny sposób związane było jej życie. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na warszawskim cmentarzu na Bródnie.