Córka Ludwika i Franciszki z Sielskich. Pochodziła z wielodzietnej (6 dzieci) rodziny rolniczej. Wcześnie zmarła jej matka, później także ojciec, dlatego musiała się zająć prowadzeniem gospodarstwa i wychowaniem młodszego rodzeństwa. Do Zgromadzenia wstąpiła w Czarnym Borze, mając 30 lat. W Czarnym Borze odbyła okres kandydatury i postulatu. Tam też przeżyła cały okres II wojny. W 1945-1946 odbyła nowicjat w Pniewach i złożyła śluby zakonne. 19 VIII 1946 przyjechała do domu w Sokolnikach Wlk., gdzie spędziła całe dalsze życie. Początkowo pracowała w gospodarstwie, później zajmowała się pracami domowymi. Dzień rozpoczynała drogą krzyżową. Obowiązkowa i dokładna w pracy, chętnie też pomagała innym. Uśmiechnięta i z wszystkiego zadowolona, uświęcała się przez wykonywanie codziennych obowiązków. Ulubioną jej modlitwą był różaniec. Dwa dni przed śmiercią powiedziała do jednej z sióstr: Jeżeli będę odmawiać różaniec, to Matka Boża mnie zabierze. Zmarła nagle, wczesnym rankiem, w 84 roku życia i 54 roku powołania. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu Wlkp.