Córka Michała i Jadwigi z d. Wojciechowskiej. Pierwsze lata życia spędziła w Westfalii w Niemczech, gdzie ojciec pracował jako górnik, później mieszkała we Francji. Po powrocie rodziny do Polski uczęszczała do szkoły w Szczepowicach, pow. Kościan, i uczyła się sztuki kucharskiej. Mając 22 lata, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. Okres kandydatury spędziła w Pniewach, postulatu w Łęczycy. Po nowicjacie, odbytym w Pniewach w 1938-1939, i po złożeniu ślubów zakonnych, powróciła do Łęczycy. W latach II wojny, podobnie jak inne siostry, została zabrana 6 VII 1942 do obozu dla zakonnic w Bojanowie, a stamtąd 1 VII 1943 wysłana do Grzybowa na służbę w gospodarstwie niemieckim. W 1945 powróciła do domu w Łęczycy, gdzie pozostała do 1965, pracując w kuchni. Następnie przebywała w domu w Łodzi przy ul. Obywatelskiej (1965-1972) i w Częstochowie przy ul. Kordeckiego (VI-X 1972). W X 1972 powróciła do Łęczycy i pozostała tam do śmierci. Chętnie i odważnie, przez całe życie zakonne, wykonywała pracę w kuchni, wymagającą wysiłku i poświęcenia. Była człowiekiem dobrym, zjednoczonym z Bogiem, nieskarżącym się na nic, choć z upływem lat traciła coraz bardziej siły fizyczne. Chciała do końca służyć i rzeczywiście służyła. Zmarła nagle, na zawał serca. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Łęczycy.