Córka Adama i Magdaleny z d. Kani. Pochodziła z rodziny rolniczej. Do Zgromadzenia wstąpiła w latach II wojny w Kalwarii Zebrzydowskiej, gdzie znalazły schronienie siostry i dzieci, usunięte przez Niemców z domu w Zakopanem. Miała 28 lat. Okres formacji wstępnej odbyła w Kalwarii Zebrzydowskiej, a po zakończeniu działań wojennych przyjechała do Pniew, gdzie w 1945-1946 odbyła nowicjat i złożyła śluby zakonne. W Pniewach pozostała do IX 1948, a następnie została skierowana do pracy w gospodarstwie w Lipnicy. Była człowiekiem zaradnym, zdolnym, chętnym do pomocy. Była ogólnie lubiana dzięki wesołemu usposobieniu i pracowitości. Zdobyła serca nie tylko sióstr, ale i świeckich pracowników PGR-u, z którymi na co dzień się stykała. Miała wyjątkowe nabożeństwo do Matki Boskiej. 17 II, w święto Matki Bożej Dobrej Nadziei, udała się po mszy św. do pracy, podczas której uległa śmiertelnemu wypadkowi. Spadła z wozu, którym powoziła, łamiąc podstawę czaszki. Zmarła w 38 roku życia i w 10 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.