Córka Józefa i Heleny z d. Malik. Pochodziła z rodziny rolniczej. Ukończyła miejscową szkołę powszechną, a po przeniesieniu się rodziny do Lidzbarku na Pomorzu uczyła się tam szycia. Do Zgromadzenia została przyjęta w Pniewach w wieku 19 lat. Okres formacji przed nowicjatem odbyła we Lwówku i w Poznaniu, nowicjat w 1928-1930 w Sieradzu, tam również złożyła śluby zakonne. Odtąd całe jej życie zakonne upłynęło w klasztorze sieradzkim. Pracowała w szwalni i w hafciarni, w latach okupacji w szpitalu w Sieradzu. W 1943 zachorowała ciężko na nerki i choroba towarzyszyła jej do końca życia, stając się przyczyną zgonu. Była autentyczną urszulanką. Umiała znaleźć się tam, gdzie była potrzebna, a potem cicho znikała, nie czekając na ocenę czy podziękowanie. Sama chorując, rozumiała potrzeby innych i robiła, co mogła, by im ulżyć. Jedną z form tej służby było czuwanie przy ciężko chorych siostrach, zwłaszcza w nocy. Była przy tym opiekuńcza, serdeczna, bezpośrednia. Po długotrwałych cierpieniach odeszła do Pana, pozostawiając świadectwo miłowania Boga w bliźnich. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993. S. Pawła Świerkosz, O śp. siostrze Ferdynandzie Pydynkowskiej, zmarłej w Sieradzu 6 III 1970, "Szary Posłaniec" 1970 nr 18.