Córka Tomasza i Marianny z d. Wojciechowskiej. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej. W 1902-1910 uczęszczała do miejscowej, niemieckiej wówczas szkoły powszechnej. W wieku 29 lat wstąpiła do Zgromadzenia w Pniewach. Tam otrzymała formację zakonną i złożyła śluby czasowe oraz 15 VIII 1932 śluby wieczyste, tam również przeżyła 60 lat życia zakonnego. Była świadkiem rozwoju Pniew i brała w nim czynny udział. Dzięki zdolnościom organizacyjnym i swej postawie była dla przełożonych pomocną odpowiedzialną w pracach gospodarczych, a dla sióstr dobrą i wyrozumiałą współsiostrą. Umiała w sposób dyskretny podtrzymać je na duchu w chwilach trudnych, zauważyć potrzeby, potrafiła też w sposób taktowny, choć stanowczy, uczyć pracy młodsze pokolenia sióstr. Przez długie lata była opiekunką kandydatek i postulantek. Cieszyła się autorytetem nie tylko wśród sióstr, ale i osób świeckich. Szanowali ją pracownicy i zwierzchnicy w okresie pracy w PGR-ze za jej umiejętne i sprawiedliwe podejście i organizację pracy. Należała do osób małomównych, była jednak pogodna, nawet w chwilach trudnych. Uderzające było jej skupienie, będące znakiem jej zjednoczenia z Bogiem. W ostatnich latach jej życia Bóg dał jej możność służenia Mu cierpieniem, spowodowanym miażdżycą i innymi dolegliwościami podeszłego wieku. Zapalenie płuc stało się bezpośrednią przyczyną jej śmierci. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.