Córka Macieja, woźnicy, i Agnieszki z d. Koronowskiej. Kiedy wstępowała do Zgromadzenia, miała 37 lat. Po krótkim pobycie w domu pniewskim została skierowana do Sieradza, gdzie odbywała okres kandydatury, a postulat - w domu w Łodzi przy ul. Czerwonej. W 1925-1927 przebywała w nowicjacie w Sieradzu i tam złożyła śluby zakonne. Następnie przebywała w Łodzi, pracując w domu przy ul. Czerwonej (1927-1937) i w domu przy ul. Obywatelskiej (1937-1941). Podobnie jak uczyniły to inne siostry łódzkie, zagrożone wysłaniem przez okupanta do obozu, przedostała się przez zieloną granicę do Warszawy. Przebywała w domu przy ul. Gęstej (1941-1942) i w Milanówku (1942-1945), gdzie pielęgnowała chore siostry. Po zakończeniu działań wojennych powróciła do Łodzi i w domu przy ul. Obywatelskiej spędziła resztę życia. Uczestniczyła ofiarnie w pracach domów i dzieł apostolskich, prowadzonych przez Zgromadzenie. Szczególną troską otaczała dzieci, które miały trudne warunki w domu. Umiała zaskarbić sobie ich miłość i przywiązanie. Miała zamiłowanie do życia wewnętrznego, była systematyczna w pracy nad sobą. Modlitwą i cierpieniem obejmowała potrzeby Kościoła i Zgromadzenia. Przez ostatnie 3 lata, obłożnie chora, przez cierpienie dojrzewała do spotkania z Panem. Zmarła w 77 roku życia i 39 roku powołania zakonnego. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.