Córka Antoniego i Antoniny z d. Gorzkiewicz. Pochodziła z rodziny rolniczej, miała 5 braci i 3 siostry. Z powodu słabego zdrowia matki pozostała w domu do 29 roku życia i pomagała w wychowaniu młodszego rodzeństwa. Poczucie odpowiedzialności za najbliższych towarzyszyło jej do końca życia. Do Zgromadzenia wstąpiła w Łodzi na Czerwonej, mając 31 lat. Po okresie kandydatury i postulatu pojechała do Pniew, gdzie w 1935-1936 odbyła nowicjat i złożyła profesję zakonną. Następnie powróciła do Łodzi i w domu przy ul. Czerwonej pracowała do I 1942. Zagrożona wywiezieniem do obozu - podobnie jak inne siostry łódzkie - przedostała się przez zieloną granicę do Warszawy. Lata 1942-1945 spędziła w Milanówku. Po II wojnie przebywała w: Łodzi przy ul. Obywatelskiej (1945-1952), Rabce Zdroju (1952-1953) i Zakopanem (I-IX 1953). 11 IX 1953 powróciła do domu w Łodzi przy ul. Obywatelskiej i pozostała tam do śmierci. Rzetelnie wypełniała obowiązki i żyła jakby w cieniu. Nieustannie składała Bogu dar gorącej modlitwy i sumiennie wykonywanej pracy w pralni. Od młodości pobożna, żyła wiarą i to napełniało ją wewnętrzną radością. Gdy mówiła o Matce Bożej, promieniała szczęściem. Póki tylko mogła, starała się być użyteczna. Jednak wiek i coraz to nowe niedomagania odbierały jej siły i uniemożliwiały pełne uczestniczenie w życiu wspólnoty. Odeszła do Pana w 90 roku życia. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.