Córka Stanisława i Anny z d. Kubiak. Pochodziła z wielodzietnej (6 dzieci), religijnej rodziny rolniczej. Od wczesnej młodości pragnęła służyć Bogu w życiu zakonnym. Mając 23 lata, wstąpiła w Sieradzu do Zgromadzenia, tam otrzymała formację zakonną i złożyła w Pniewach I śluby. Następnie powróciła do Sieradza. Pracowała przeważnie w gospodarstwie, pełniąc rolę odpowiedzialnej, ale przełożone, darząc ją dużym zaufaniem, zlecały jej także opiekę nad kandydatkami, które licznie wówczas wstępowały do klasztoru. W 1939, gdy po wybudowaniu domu mieszkalnego i budynków gospodarczych całe gospodarstwo sieradzkie zostało przeniesione do Monic, również się tam przeprowadziła i tam zastał ją wybuch II wojny światowej. 16 V 1940 okupanci wysiedlili siostry i chcieli wywieźć do Niemiec. Po usilnych staraniach s. przeł. Antoniny Tyszkiewicz pozwolili siostrom wrócić do klasztoru w Sieradzu. Z braku miejsca, osiedliły się w Męce. Od XII 1940 do końca wojny miała - głównie z s. Danielą Szmaj - znaczący udział w podjętej przez siostry sieradzkie akcji grzebania zmarłych więźniów. Po wojnie wróciła do Monic i do 1954 była odpowiedzialna za gospodarstwo. Następnie przebywała w Pniewach (1954-1955), Lublinie (1955-1970) i Chylicach (1970-1971). 12 VI 1971 powróciła do Sieradza, gdzie pozostała już do śmierci. Budowała siostry przykładem solidnej i ofiarnej pracy, a przede wszystkim postawą oddania się we wszystkim Bogu i Zgromadzeniu. Pod koniec życia, gdy już nie mogła pracować, większość czasu poświęcała modlitwie. Kochała swoją rodzinę, cieszyła się z każdych odwiedzin, chętnie służyła radą i wszystkich ogarniała modlitwą. Zmarła w 91 roku życia w godzinie apelu jasnogórskiego. Do końca świadoma i choć bardzo cierpiąca, odeszła pełna pokoju i zaufania, szczególnie w macierzyńską opiekę Matki Bożej Częstochowskiej. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.