Córka Jana, robotnika rolnego, i Rozalii z d. Marynowskiej. Do Zgromadzenia wstąpiła w XI 1933 w Sieradzu. Tam spędziła okres kandydatury i postulatu. W 1936-1937 odbyła w Pniewach nowicjat i złożyła śluby zakonne. Następnie powróciła do Sieradza. Była cicha i dobra. Jako refektarka, miała wiele okazji do służenia siostrom. W 1939 zachorowała na płuca. W pierwszych dniach wojny, podobnie jak inne siostry z Sieradza, przyjechała do Łodzi na Obywatelską. Kiedy stan jej się znacznie pogorszył, wskazując na bliską śmierć, siostry - przejęte grozą wojny - prosiły ją, żeby powiedziała Matce Założycielce o wszystkim, co się w Łodzi dzieje. Odpowiedziała na to z prostotą: Dobrze, wszystko powiem. W święto Matki Boskiej Różańcowej poprosiła o Komunię przed mszą św., tłumacząc, że: może już nie zdążę. Odeszła do Pana podczas Komunii św. kapłańskiej. Zmarła w 31 roku życia. Została pochowana na cmentarzu parafialnym na Retkini, a po ekshumacji w XII 1963 przeniesiona na Cmentarz św. Anny w Łodzi na Zarzewie.

* S. A. Łozińska, Wspomnienia z okupacji 1939-1943.