Córka Macieja i Marianny z d. Waśniowskiej. Do Zgromadzenia została przyjęta w wieku 26 lat przez Matkę Założycielkę w Alborgu (Dania), gdzie pracowała jako robotnica. Kandydaturę i postulat odbyła w Alborgu, nowicjat w 1921-1923 w Pniewach. Po złożeniu ślubów zakonnych pozostała w domu macierzystym Zgromadzenia, pracując w szwalni i naprawiając obuwie. W 1925-1927 pracowała w III Miejskim Domu Wychowawczym w Łodzi przy ul. Kopernika i w szwalni kolegium pniewskiego (1927). Po operacji w szpitalu poznańskim pozostała w domu w Poznaniu do VIII 1929. Od 31 VIII 1929 przebywała przez wiele lat w Otorowie - z przerwą w okresie okupacji, ponieważ ponad 2 lata (10 VIII 1942 - I 1945) przeżyła wraz z innymi siostrami w obozie dla zakonnic w Bojanowie. Miała nabożeństwo do Męki Pańskiej. Wychowana w szkole Matki Założycielki, o czym z dumą wspominała, była człowiekiem pracowitym i zaangażowanym. Była zręczna, potrafiła wykonywać wiele prac, ale najlepiej wyuczyła się szewstwa. Gderała dobrodusznie, gdy ktoś obuwia nie szanował i oddawał do reperacji w beznadziejnym stanie. Ubóstwa siostry nie przestrzegają - mawiała wówczas, ale i tak zaradziła problemowi, a niejednokrotnie zręcznie zrobiła nową parę butów czy sandałów, znacznie trwalszych niż kupowane w sklepie. Była wątła i anemiczna, ale przy spokojnej pracy czuła się dobrze. W końcu 1953 wyraziła pragnienie uczestniczenia w rekolekcjach w Pniewach, mimo iż w VIII tego roku już rekolekcje odprawiła. W Pniewach nie czuła się dobrze, ale po powrocie do domu twierdziła, że to już minęło. Po 2 dniach niespodziewanie straciła przytomność. Wezwany doktor stwierdził pęknięcie naczynia w mózgu. W późnych godzinach wieczornych - dobrze przygotowana - odeszła do Pana. Zmarła w 61 roku życia i w 35 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.

* S. Józefa Ledóchowska, Sprawozdanie z działalności domu w Otorowie 1948-1954 (mps).