Córka Benedykta i Anny z d. Zacharek. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej. Gdy miała 11 lat, zmarł jej ojciec. Uczęszczała do miejscowej szkoły powszechnej, pomagała matce w prowadzeniu domu, a w 1923-1927 pracowała w Zakładzie Opieki NMP w Warszawie przy ul. Żytniej. Mając 25 lat, wstąpiła do Zgromadzenia w Warszawie, gdzie 2 miesiące wcześniej wstąpiła również jej krewna z tej samej wsi - Marianna Zacharek (s. Błażeja). Okres kandydatury przeszła w domu przy ul. Siennej w Warszawie, a postulatu w Czarnym Borze pod Wilnem. W 1929-1930 odbyła nowicjat w Pniewach i złożyła śluby zakonne. Przez kilka tygodni pracowała w domu w Poznaniu, a w X 1930 została posłana do nowo otwartego domu we Francji. W Ucel przebywała do 1942, pomagając w różnych działach pracy domowej i apostolskiej. Lata 1942-1959 spędziła w Origny, pracując w tamtejszym gospodarstwie rolnym. Była osobą bardzo Bożą, przykładną i pracowitą. Powróciła do kraju 2 VII 1959 i do śmierci przebywała w domu w Warszawie. Włączyła się w prace domu, opiekowała się starszymi lokatorkami. Zdrowie jej ulegało jednak ciągłemu pogorszeniu. W VIII 1990 musiała poddać się operacji woreczka żółciowego. Stan pooperacyjny był ciężki, dołączyła się również niewydolność nerek. Zmarła w wigilię Wniebowzięcia NMP, w 89 roku życia i 64 roku powołania zakonnego. Mszę św. pogrzebową odprawił jej bratanek, ks. Kazimierz Wójcik, proboszcz z Chotomowa. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na warszawskim cmentarzu na Bródnie.