Córka Jana i Marianny z d. Skrzypeckiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. Po śmierci matki pomagała w prowadzeniu domu. Mając 24 lata, wstąpiła w Sieradzu do Zgromadzenia. W klasztorze sieradzkim odbyła okres kandydatury i postulatu, pracując w szwalni. W 1937-1938 była w nowicjacie w Pniewach i tam złożyła śluby zakonne. Następnie powróciła do Sieradza. W latach okupacji niemieckiej pracowała w pralni, zajmowała się również refektarzem. Często odczuwała bóle żołądka i nerek. Jednak zarówno w narzuconej przez okupanta ciężkiej pracy, jak i w znoszeniu dolegliwości, wykazywała męstwo i gotowość pełnienia woli Bożej. Umiała zachować pokój i pogodę ducha pośród wydarzeń codziennego życia i tymi cnotami promieniowała na otoczenie. Po wojnie, 28 VII 1945, złożyła w Sieradzu śluby wieczyste i powróciła do pracy w szwalni. Wiosną 1946 okazało się, że choruje na gruźlicę. Z każdym dniem traciła siły. Cierpienie ofiarowywała z całym zrozumieniem jako wynagrodzenie za winy swoje i innych oraz w intencjach Zgromadzenia. Mówiła: Wolę tu cierpieć, byle tylko iść prosto do nieba. Do końca przytomna i pogodzona z wolą Bożą, odeszła ufnie do domu Ojca w 37 roku życia. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.