Córka Antoniego i Agnieszki z domu Leśniak. Pochodziła z zacnej i religijnej rodziny robotniczej. Była najstarsza z 3 sióstr, które wstąpiły do Zgromadzenia (po niej wstąpiły: Helena - s. Józefa i Anna - s. Pelagia). Mając 20 lat, została przyjęta w Pniewach do istniejącego zaledwie 3 miesiące domu macierzystego Zgromadzenia. Kandydaturę i postulat odbyła w Pniewach, także w 1921-1923 nowicjat i złożyła śluby zakonne. Następnie przebywała w Otorowie (1923-1927), Warszawie przy ul. Siennej (1927), ponownie w Otorowie (1927-1931), Pniewach (1931), Komornikach (1931-1935) i w Sieradzu (1935-1947). Pracowała w szwalni i w garderobie. Cierpiała z powodu choroby wrzodowej przewodu pokarmowego i niedomogi serca. Mimo to pracowała ofiarnie, cicho, w zjednoczeniu z Bogiem. W latach okupacji, które spędziła w Sieradzu, była odpowiedzialna w szwalni i prawie sama troszczyła się o garderobę całej wspólnoty sióstr. W 1947 przeszła ropne zapalenie wyrostka robaczkowego i z powodu komplikacji (zapalenie otrzewnej) dwukrotnie przebywała w szpitalu. Bardzo cierpiała. Dzięki głębokiej wierze potrafiła dostrzec w cierpieniu opatrznościową rękę Boga, którego całym sercem umiłowała. Zachowała też do końca spokój i pogodę ducha. Zmarła w 48 roku życia i w 27 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.