Córka Michała i Agnieszki z d. Dzirby. Pochodziła z rodziny rolniczej. Od 1916 uczęszczała do szkoły powszechnej w Majdanie, następnie pomagała w gospodarstwie domowym. Po śmierci rodziców podjęła w 1925 pracę zarobkową w Białce, potem w Zamościu. Mając 27 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. Kandydaturę odbyła w Pniewach, postulat oraz w 1938-1939 nowicjat - w Lipnicy. Po złożeniu w Pniewach ślubów zakonnych powróciła do domu w Lipnicy, gdzie zastała ją wojna. W Lipnicy pozostała do 1951. Następnymi jej domami były: Poznań (1951-1953), Chartowo (1953-1962 i 1968-1975), Płock (1962-1964), Imielnica (1964-1968), Police (I-IX 1976) i Słupsk (1976-1996). Przez całe życie pracowała w kuchni. Była cenioną kucharką, ale przede wszystkim dobrym człowiekiem, pracującym ofiarnie, z poświęceniem, starając się jak najlepiej służyć zarówno siostrom, jak i innym osobom, swymi darami umysłu i serca. Była człowiekiem delikatnym i radosnym. Chorując wiele i cierpiąc na bóle reumatyczne, starała się - wpatrzona w Matkę Najświętszą - wiernie wypełniać codzienne obowiązki, włączając wszystko w ofiarę eucharystyczną Chrystusa. Żyła życiem Kościoła i Zgromadzenia, z zainteresowaniem śledziła przemiany społeczne i nauczanie Jana Pawła II. W długotrwałej chorobie nie skarżyła się na brak sił czy ból, chyba że stan był tak zły, iż wymagał interwencji chirurgicznej. Ostatni rok był dla niej szczególnie trudny. Choroba i cierpienie powoli zbliżały ją do spotkania z Panem w wieczności. Opatrzona sakramentem chorych 2 tygodnie przed śmiercią, wyznała, że cierpienie ofiaruje za Ojca Świętego. Odeszła do wieczności w środę, w dniu poświęconym Matce Bożej Nieustającej Pomocy, aby radować się już pełnią życia wiecznego. Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Słupsku.