Córka Szymona, listonosza, i Katarzyny z d. Pawlik. Pochodziła z rodziny wielodzietnej, z której 3 dzieci poświęciło się służbie Bożej: 2 siostry wstąpiły do Zgromadzenia (także Magdalena - s. Rozalia), a brat, Feliks, został werbistą (1914-1982). Uczęszczała do szkoły powszechnej w Turwi, a w V 1930 ukończyła Państwowe Seminarium Ochroniarskie w Poznaniu. Następnie przez 3 lata pracowała w przedszkolach w Poznaniu i w Bydgoszczy. Mając 24 lata, wstąpiła w Czarnym Borze do Zgromadzenia. W Czarnym Borze otrzymała formację zakonną, odbyła nowicjat i złożyła śluby - najpierw koadiutorskie, a w czasie wojny kanoniczne. Pracowała w domu dziecka jako wychowawczyni dzieci przedszkolnych, a w latach okupacji wykonywała różne prace, m.in. w państwowych majątkach rolnych pod Wilnem. Po opuszczeniu z siostrami w VIII 1945 Wileńszczyzny przebywała w Sieradzu, gdzie w 1945-1957 była kierowniczką przedszkola. Ukończyła kurs dla kierowniczek przedszkoli "Caritas" w Łodzi (1951) i w Gdańsku (1954). W 1957-1958 była kierowniczką przedszkola w Brodach Pozn. Po odzyskaniu przez Zgromadzenie upaństwowionego domu w Otorowie pracowała tam w 1958-1961 jako wychowawczyni w domu dziecka. Następnie była wychowawczynią w przedszkolu w Łęczycy, aż do zamknięcia go przez władze PRL w 1962. W 1962-1964 była asystentką domu i wychowawczynią grupy dzieci przedszkolnych, którymi siostry zajmowały się w ramach pomocy sąsiedzkiej. Podobną pracą zajmowała się w Lipnicy w 1964-1971. W tym samym roku ukończyła w Warszawie 3-miesięczne przeszkolenie sanitarne dla sióstr parafialnych, zorganizowane przez Wydział Spraw Zakonnych, a w VIII 1971 została mianowana kierowniczką domu w Szczecinie przy ul. Barnima. W VIII 1972 powróciła do domu w Lipnicy, gdzie pozostała do śmierci, prowadząc świetlicę dla dzieci i zajmując się infirmerią. Pracowała umiejętnie i fachowo. Kochała dzieci. Cieszyła się, gdy po kilkunastu latach przerwy Zgromadzenie mogło znowu otworzyć oficjalne przedszkole. Starała się jak najlepiej wykorzystać czas dla chwały Bożej, żyjąc gorliwie i ofiarnie. Była wdzięczna za wszystkie łaski, otrzymane od Boga. W X 1986, potrącona przez samochód, złamała nogę w biodrze. Choć po operacji szybko zaczęła chodzić i wróciła do pracy, ujawniły się inne dolegliwości - nowotwór żołądka. Trwająca 4 miesiące choroba przygotowała ją ostatecznie do spotkania z Panem. Zmarła w 81 roku życia i w 57 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.