To właśnie Jan Paweł II, zapoznawszy się z życiorysem matki Urszuli Ledóchowskiej, zachęcał i podtrzymywał w szarych urszulankach myśl o beatyfikacji Matki Założycielki. Przedziwne były powiązania ich dwojga – w przyszłości ogłoszonych świętymi. Wiele mieli wspólnego – nie tylko rok 1920, w którym Karol Wojtyła przyszedł na świat, a matka Urszula stała się założycielką nowej gałęzi urszulańskiej. Wspólne mieli też korzenie rodzinne w przestrzeni południowej Polski – Jan Paweł II urodził się w Wadowicach, studiował i pracował w Krakowie, matka Urszula lata młodości spędzała w Lipnicy Murowanej koło Bochni, w Krakowie wstąpiła do urszulanek. Obojga fascynowała polska mowa, kultura, łączyła ich miłość do Ojczyzny, gorący patriotyzm, który jednak też otwiera na inne narody, kultury, języki, wyznania. Duchowość ekumeniczna. Dalej – troska o drugiego człowieka, szczególnie o dzieci i młodzież, wychowanie z myślą o Bogu i Ojczyźnie…

Któż mógł przypuszczać, że Pan Bóg w swojej Opatrzności tak pokieruje wydarzeniami i życiem kard. Karola Wojtyły, że ten sam, już jako papież Jan Paweł II, mógł spełnić swoją prośbę, którą przed laty skierował do Ojca Świętego Pawła VI w liście postulacyjnym:

Sługa Boża, Urszula Ledóchowska, kierując swoją rodzinę zakonną do służby Kościołowi i włączając ją w środowisko biednych i potrzebujących, otworzyła przed nią, przed czterdziestu już laty, drogi potwierdzone przez Sobór Watykański II. Świadomy dobroczynnego wpływu, jaki może wywrzeć beatyfikacja Sługi Bożej matki Urszuli Ledóchowskiej – z jej duchem odnowy, ale i wierności nauczaniu Kościoła – wyrażam, w pełnym przylgnięciu do woli Waszej Świątobliwości, moje pragnienie, aby móc ją szybko czcić publicznie.

Beatyfikacja matki Urszuli Ledóchowskiej 20 czerwca 1983 roku w Poznaniu i jej kanonizacja 18 maja 2003 roku w Rzymie – w dniu urodzin Ojca Świętego – wpisały się w historię Zgromadzenia także jako wyjątkowe z Nim spotkania.

W tym roku łączy nas z św. Janem Pawłem również setny jubileusz – narodzin naszego Zgromadzenia. Dlatego pragniemy przywołać słowa Papieża sprzed 25 laty, które skierował do szarych urszulanek z okazji 75-lecia Zgromadzenia:

Myśl moja biegnie do początków Waszego Zgromadzenia, do Waszej Założycielki Urszuli Ledóchowskiej, którą miałem szczęście wynieść do chwały ołtarzy w dniu 20 czerwca 1983 roku w Poznaniu, podczas mej drugiej pielgrzymki do ojczystego Kraju. Matka Urszula przez całe swe życie szła wiernie drogą miłości Boga i człowieka, wpatrzona w Chrystusa, swego Oblubieńca. Duch Święty ukształtował w Niej wyrazisty charyzmat, który pozwolił zjednoczyć się Jej w sposób szczególny z Chrystusem konającym na krzyżu dla zbawienia świata. Z tej «miłości mocniejszej niż śmierć» (Pnp 8,6) błogosławiona Urszula czerpała przez całe życie niezwykły żar i dynamizm miłości oraz umiejętność realizowania jej we wszystkich okolicznościach i w każdym miejscu, na którym Ją Opatrzność postawiła. […]

Wrażliwa na problemy swoich czasów, odważnie je podejmowała, znajdując nowe i praktyczne sposoby ich rozwiązywania. Chodzi tu przede wszystkim o sprawę wychowania dzieci i młodzieży, rolę i tożsamość powołania kobiety, problem pracy i związane z nią kwestie społeczne. Dzięki temu można powiedzieć, że błogosławiona Urszula Ledóchowska była w swoich czasach apostołką nowej ewangelizacji, dając swym życiem i działaniem dowód, że miłość ewangeliczna jest zawsze aktualna, twórcza i skuteczna. Z tego ducha wielkiej miłości, czerpanej w przebitego Serca Jezusa, który «do końca umiłował» (J 13,1), zrodziło się Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serce Jezusa Konającego, które w 1920 roku uzyskało zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej. […]

Jest to wspaniałe dziedzictwo Waszego Zgromadzenia i trzeba zeń czerpać siłę i natchnienie do realizacji zadań, jakie stawia przed Wami nowa ewangelizacja. Niech ten jubileusz będzie okazją do wielkiego dziękczynienia za dar, jakim dla Kościoła przełomu XIX i XX wieku była błogosławiona Urszula Ledóchowska i jej charyzmat, dziękczynienia za Zgromadzenie, które ten charyzmat nadal rozwija i czyni bogatym w rozliczne owoce. […] Idźcie wytrwale, ofiarnie i mężnie drogą miłości. Takiego świadectwa oczekuje dzisiaj od Was Kościół, współczesny świat i człowiek. […]